SUNDAY TALK: Stres, 90'lar, Iliskiler

Selam millet,

bugün makyajdan bakimdan bahsedesim yok, bunun yerine sizinle, yani tam olarak seninle bir kahve esliginde laflamak istiyorum. Yazinin devamina tiklamadan önce sen de al kahveni veya cayini, yaslan arkana ve bu Pazar günü benim icin ayirdigin birkac dakikada günün stresinden uzaklas.

Bloga ugradiysan muhtemelen bos vaktin var, sıkılıyorsun veya dört gözle yazi yazmami bekliyorsun (bunu yapan var mi ki? :P). Her ne nedenle olursa olsun yolun buraya düsmüs, dünyanin neresinde olursan ol bu satirlara ulasmissin. Cayini kahveni al hadi, ben 'devam' kisminda bekliyorum.

Ya aslinda su an burada olman cok enteresan bir durum, mucize bir nevi. Dünyanin gittikce kücülmesi sana da tuhaf gelmiyor mu? Iletisim kolaylasti, internet hayatimizda hizla büyürken dünyamiz kücüldü. Bize getirdigi avantajlarin yani sira dezavantajlari da var bana göre. Tamam uzakta olan sevdiklerimizle cok rahat görüsebiliyoruz, merak ettigimiz seyleri hemen google'layabiliyoruz, hayatimizi ciddi anlamda kolaylastiriyor. Ama söyle bir düsünürsek, hayal kurma özelligimizi yavas yavas kaybediyoruz sanki. Örnek olarak söyle söyleyeyim; diyelim ki Avustralya'ya hic gitmedik, bu yerle ilgili kafamizda kendi resmimizi cizmek yerine aciyoruz interneti hemen arastiriyoruz nasil bir yer, neler var, neler yok. Bu anlamda dünya kücülmüs oldu bana göre, cünkü her yeri birkac tiklamayla görebiliyoruz artik. Oysa daha önce hic görmedigin bir seyi kesfetme duygusu apayridir, bu, biz farkinda olmadan elimizden alindi aslinda.

Cocuklugumu düsünüyorum bazen, ve cidden o zamanlari özlüyorum. O saskinligi, o heyecani, o meraki. Cocukken dünya o kadar büyük geliyor ki insana, kocaman da hayalleri oluyor. Ben mesela hep ucmak isterdim, bir gün gercekten ucabilecegime inanirdim. Hayir yani ucan bir insan gördün mü de ucabilecegini düsündün dersen, hayir görmedim, ama hayal gücüm vardi. Olmayan bir seyi de oldurabiliyorduk biz 90'li cocuklari olarak. Simdiki cocuklara bakiyorum ve üzülüyorum. Onlarin elinde olan bir sey degil, sistem onlarin hayal gücünü kücültüyor. Hepsi büyümüs de kücülmüs sanki. Ya birakin bari cocuklar cocuk kalsin, cocukluklarini doya doya yasasinlar. Her sey zamaninda güzel, ama dinleyen kim? 

90'lar demisken, bak yine icim isiniverdi. Ne güzel yillardi ya, 80'leri de görmek isterdim, ama kacirmisim napalim. Aslinda ben ne yapiyorum 2015'te ya? Benim 15. yüzyilda yasayip simdiye coktan ölmüs olmam gerekirdi. Gecmise özel tutkum var, ne bileyim anilarla dolu bir hayatim olsun isterim hep. Her seyi kayitta tutarim, hatiralar biriktiririm, fotograflar saklarim. Bilmem nedendir benim bu gecmise olan tutkum. Belki ulasilmazlik..

Gecmis ve gelecek, arasinda bir de bugün var. Bugünümüzü iyi degerlendirmeliyiz, gecmise tuglalari tek tek tasimali, geride bir seyler birakmaliyiz. Elbet bir gün cografyanin bir parcasi olarak ölümsüzlesecegiz.

Insanoglu tam anlamiyla mucizevi bir canlidir. Gecenlerde bir postumda, cilek tohumlari ektigimden bahsetmistim, topraktan yesil yesil baslarini cikarmaya basladilar bile. Ya cok kücük bir olay söyle bakarsak, ama beni düsünmeye itti. Bir avuc topraktan mucize dogdu, yakinda meyve verecek. Bu düsünce öyle güzel ki, biz insanlar da güzelligimizin farkinda olsak hayat cok daha güzel olurdu. Kendi degerimizi bildigimiz kadar cevremizin, taniyip tanimadiklarimizin da degerini bilsek, saygi duysak. Birakin herkes kendi istedigini yapsin, herkes sizin verdiginiz meyveyi vermek zorunda degil. 'Ben elma verdim o neden armut veriyor'a geliyor aslinda tüm meseleler. Herkesin tohumu ayni mi ki, ayni meyveyi versin? Herkes ayni suyla mi beslendi, ayni havayi mi soludu?..

Kisaca isine bakacaksin!

Söyle de bi' durum var, sen yine ne kadar iyi olursan ol, elestirecek bir seyler bulacaklardir elbet. O zaman da bu yol benim yolum diyebilmeli insan, ister kosarim, ister emekleyerek giderim. Su an bunu okuyan sen, kendini gücsüz hissettiginde, herkes üstüne geldiginde, kendinden baska kimseye hesap vermek zorunda olmadigini aklina getir. Aynaya baktiginda vicdanin rahatsa, kendi yüzüne bakabiliyorsan gerisi umrunda olmasin. Ha dogru yaparak yine kaybediyorsan, birak dogrularinla kaybet. Karsilikli bi' cay iceriz olur biter.

Bu arada bu ara cidden baya yogunum ya, is güc bitmiyor hic. Bir de bende söyle bir huy var, her seyin hemen olmasini istiyorum, bugün aklima gelen yarina kalamaz aninda olmali. Bu da beni bir hayli strese sokuyor. Ama insana baski lazim bazen, örnegin ben baski altinda olunca 5 isi ayni anda yapabiliyorum. Bir sekilde günün sonunda bütün islerimi halletmis oluyorum. Ama streste olmayinca ve bolca vaktim olunca bir isi bile dogru düzgün yapamiyorum nedense :D. Insanoglu tuhaf ya..

Neyse cok uzun bi yazi oldu, o konudan bu konuya atlarken ne kadar yazdigimi fark etmemisim. Buraya kadar okuduysan valla helal olsun sana. Yorum kismindan bana cevap vermek istersen elimde kahvemle bekliyorum. Acik sohbet, düsüncelerini görüslerini paylasabilirsin. :)

Son olarak tüm meleklerimizin anneler günü kutlu olsun!

Sevgilerimle,

Eylem